ТОНГГИ САЛОМЛАР ВА НАМОЗ ВАКТЛАРИ☘🌸

💐
Ассаламу алайкум ва рахматуллохи ва барокатух!
💐
Хайрли тонг азизларим!
💐
Бошланган тонг бароеатли, сермазмун бўлсин,
бу дунёнинг адоғсиз ташвишлари деб асло бошингиз эгилмасин.
Аллоҳ ҳар бир муаммойингиз учун ўзи ечим юборади
Ин Шаа Аллох.
Яхши нарсалар ҳақида ўйланг.
👑
ТОНГГИ САЛОМЛАР
🔺
𝕂𝕒𝕟𝕒𝕝𝕚𝕞𝕚𝕫𝕘𝕒 𝕆𝕓𝕦𝕟𝕒 𝔹𝕠'𝕝𝕚𝕟𝕘
➖
⬇️
https://t.me/Xayrli_tongg

🌹
Ассаламу алайкум ва роҳматуллоҳи ва барокатуҳ
🌷
Тун бағрини ёриб чиқди нур!
🌻
Ибодатга шайланди тиллар!
🌷
Дуолар - ла, бўлинг сиз омон!
🌻
Хайрли тонг, дилга яқинлар!
🤗
Бахтиёр бўлиш учун:
💐
қўлни - меҳнат;
💐
қалбни – меҳру муҳаббат;
💐
ақлни – мақсад;
💐
хотирани – фойдали илм;
💐
келажакни – умид билан тўлдириш лозим.
🌤
Ҳайрли тонг янги кун, янги имкониятлар муборак Азизлар!!!
🌸
👑
ТОНГГИ САЛОМЛАР
🔺
𝕂𝕒𝕟𝕒𝕝𝕚𝕞𝕚𝕫𝕘𝕒 𝕆𝕓𝕦𝕟𝕒 𝔹𝕠'𝕝𝕚𝕟𝕘
➖
⬇️
https://t.me/Xayrli_tongg

АССАЛОМУ АЛАЙКУМ ВА РОХМАТУЛЛОХУ ВА БАРОКАТУХ!!!
Шукрона хисси хаммамизга насиб этсин.
Хайрли тонг нафаси эзгуликлар билан уфуриб турсин !
Амийн !
💫
Яна бир мунаввар тонг берган Аллох,
Инсонга куч кувват жон берган Аллох.
Омадин бахтини мўл берган Аллох,
Ўзингга минг бора шукрона айтай.
Уйғондим соғ омон қудратинг ила,
Тилимда зикру Қуръонинг ила.
Бош қўяй саждангга дуолар ила,
Ўзингга минг бора шукрона айтай.
👑
ТОНГГИ САЛОМЛАР
🔺
𝕂𝕒𝕟𝕒𝕝𝕚𝕞𝕚𝕫𝕘𝕒 𝕆𝕓𝕦𝕟𝕒 𝔹𝕠'𝕝𝕚𝕟𝕘
➖
⬇️
https://t.me/Xayrli_tongg

«Яхши сўз ҳам садақадир»
«Йўлдан озор берувчи нарсаларни олиб ташлаш ҳам садақадир»
«Ҳар бир яхшилик садақадир»
«Яхшиликка йўллаб қўйиш уни қилиш билан тенгдир»
Ассалому алайкум қалби яхшиликларга тўла Азизлар!
Янги тонг, янги кун барчамизга хайрли бўлсин!
Соғ-саломат уйғонганимиз, яқинларимиз ардоғида эканимиз улкан БАХТ!!!
Бахтингизга кўз тегмасин!
Кунингиз файзли ва барокатли ўтсин!
👑
ТОНГГИ САЛОМЛАР
🔺
𝕂𝕒𝕟𝕒𝕝𝕚𝕞𝕚𝕫𝕘𝕒 𝕆𝕓𝕦𝕟𝕒 𝔹𝕠'𝕝𝕚𝕟𝕘
➖
⬇️
https://t.me/Xayrli_tongg

☪
2025-йил
🗓
15- Июлъ
🍀
СЕШАНБА
🌙
( Тошкент шаҳри )
🏙
ТОНГ - 03:22
🕰
🌅
ҚУЁШ - 05:03
🕰
🏞
ПЕШИН - 12:34
🕰
🌇
АСР - 17:40
🕰
🌆
ШОМ - 19:57
🕰
🌃
ХУФТОН - 21:32
🕰
Тошкентдан бошқа шаҳарлардаги вақтлар фарқи (дақиқа)
Аввал: Чимкент (-1), Конибодом (-5), Хўжанд (-6), Қўқон (-7), Жамбул (-7), Наманган (-10), Фарғона (-10), Марғилон (-10), Андижон (-11), Ўш (-14), Жалолобод (-15), Бишкек (-21),7 Олма – ота (-21)
Кейин: Бекобод (+4), Туркистон (+4), Жиззах (+6), Гулистон (+7), Денов (+7), Жомбой (+7), Самарқанд (+9), Шаҳрисабз (+10), Каттақўрғон (+12), Қарши (+12), Нурота (+14), Навоий (+19), Бухоро (+21), Хива (+35), Нукус (+42)
Аҳлингизни намоз ( ўқиш ) га буюринг ва ( ўзингиз ҳам ) унга ( намозга ) бардошли бўлинг!” (Тоҳа, 132).
✅
Албатта яқинларингизга ҳам юборинг

🌙
Х а й р л и   т у н
м е х р и б о н л а р и м!
Ўзингизни ва яқинларингизни эҳтиёт қилинг. Билингки дунё эмас, биз ўткинчимиз !
Мурувватли  бўлайлик. Уйкуга ётишдан олдин, бугун ким сизни хафа қилган бўлса, кечиринг.
Хафагарчиликларингизни унутинг. Рўхингиз енгил бўлган холда ором олишга ётинг !
Юрагингизга яқин олманг!
Тунингиз осуда утсин. Ширин тушлар хамрохингиз бўлсин!!!
Хаммаларингизни яхши кўраман
😘
😘
😘
😘
😘
👑
ТОНГГИ САЛОМЛАР
🔺
𝕂𝕒𝕟𝕒𝕝𝕚𝕞𝕚𝕫𝕘𝕒 𝕆𝕓𝕦𝕟𝕒 𝔹𝕠'𝕝𝕚𝕟𝕘
➖
⬇️
https://t.me/Xayrli_tongg

​
#тавбаи_насуҳ
ТАВБАИ НАСУҲ.
Муаллиф: Ummu Zaynab Ummu
13-қисм.
Шу пайтгача эчки сутини бутилкада ичиб юрган гўдакка меҳри ийганча кўкрак тутаркан, ёшига етмаган гўдак ҳам ўзига берилаётган бу меҳрни ҳис қилди ва кечалари Афшарнинг кўйлагини ғижимлаб ётишга ўрганди. Етти ёшигача аёл болани ўзи билан олиб ётди. Кейин Хоқоннинг гапига кўра уни ўзидан бироз нари қилди. Ўз боласи бўлганда ҳам шундай қиларди. Ахир унинг олдида ҳали балоғат деб аталмиш бекатлар бор. Ўн ёшида ўғлига алохида хона қилиб беришди. Ана ўшандан бери Иёз ўз хонасида дарс қилади, ўқийди, ўзига керакли машғулотлар билан шуғулланади.
Хоним тепасида сўлақмондек бўлиб турган йигитча тимсолида ана ўша ўзи кўкрак тутган мурғак вужудни эслади ва унга ўзидан сал нарироққа жой солиб берди.
Тонг отишига ҳали анча вақт бор эди.
Ёстиқ устида қорайиб турган бош ва кўрпа остида худди катта одамнинг узун гавдасини эслатиб турган танага қараб Афшар—ўғли аллақачон катта одам бўлиб қолганини биринчи марта ҳис қилди.
Иёз жуда тез уйқуга кетди.
“Ҳадемай унга хотин оламиз! Кейин менинг ҳам набираларим бўлади!”
Афшар хонимнинг шу хаёл таъсирида вужудини ширин ҳаяжон қамраб олди. Кўз олдидан ўзи кўрган чиройли қизларнинг чеҳраси бирин-кетин ўта бошлади:
“Ўн ёшли қизчалар ичидан унга албатта қаллиқ танлаб қўйишим керак! Ота-онасига алоҳида эътибор берамиз. Ахир бир донагина ўғлим! Оладиган келиним Иёзимга ҳар томонлама мос бўлиши керак. Чирой, ақл, бўй тарафлама ҳам... ”
Шу пайт Иёз уйқусираб бир нималар деяётгандек пичирлашга тушди. Худди тилсим тилидан тўкилаётган афсунгарга ўхшайди. Сўзларини англаш қийин!
Афшар секин ўрнидан туриб ўғли томонга эмаклаб борди ва унинг жимиб қолган лабларига синчков тикилди. Ой нурида Иёзнинг қора қошлари янаям қорайиб кетгандек, юзи эса худди қизиган тандир каби тобига етиб янаям ойдинлашгандек эди.
Хонимнинг димоғига қаердандир атиргул иси урилди ва у ажабланиб атрофга саросима билан кўз ташлади. Тун кечада қайси боғнинг атиргуллари ўз бағрини сўкди экан? Қайси гулшаннинг ифорини ҳовучга тўплаб, шамол димоғига элтди экан?
Топди! Бу ифор ўғлининг кўксидан уфурмоқда! Ҳа, бошқа жойдан эмас, айнан унинг ёқасидан барқ уряпти!
“Ё қудратингдан! У ҳали атир сепиб юрадиган бўлдими?”
Бу хаёл Афшар хонимни тузук-қуруқ ўйлантириб улгурмасдан Иёзнинг лабларидан қандайдир сўз сирғалиб чиқди. Буниси ҳам бошқалари каби тушунарсиз жумла! Хоним диққатини бўлмай яна кута бошлади:
—Пари... пари...
Аёлнинг лабларига табассум инди ва оналик ҳислари жўш уриб кетганидан ўғлининг манглайидан ўпиб эркаламоқчи бўлди. Бироқ лаблари теккан вужуд лаҳча чўғ мисол иситмадан куйиб ётганини сезди-ю жон ҳолатда ўрнидан сапчиб туриб кетди.
Тиззасининг ортига муздек нарса қўйилаётган пайтда Иёз—кўзларига қўрғошин мисол қуйилган туш-рўёда Париваш билан Яхсувнинг қоқ ўртасида, айнан ой- ўз нурини сувга шовуллатиб тўкаётган жойда чўмилаётган эди!
Қизнинг сочлари сув юзасида гир айлана ясаб ёйилиб кетган, ой нури—унинг оппоқ тўшини янада порлатиб турарди. Иёз ховучлаб сочган сувлар—Паривашнинг киприкларида шабнам мисол ялтирай бошлади. Ҳаммаси гўзал ва худди эртаклардагидек мўъжизакор!
Иккиси кафтларини бир-бирига чирмаштиришиб, сув остига тенг шўнғиш учун келишиб олишди. Париваш худди оёқ учида тургандек бироз қаддини ростлади ва Иёзга шўнғиш учун тайёр эканлигини англатди.
Шўнғишди.
Иёзга ҳис қилаётганларининг бари—сув остида янада мўъжизакор тус олгандек туюлди. Ой нури шу ерда ҳам уларни тарк этганича йўқ ва энди у—либос каби танасига ёпирилган сочларидан бутунлай фориғ бўлган соҳибжамолга ўз нурини либос сифатида тортиқ этаётгандек эди.
“Курраи заминда—Паривашдан кўра гўзалроқ қиз йўқ ва у фақат менгагина насиб этган! Ҳеч қайси подшоҳнинг ҳарамида у каби соҳибжамол малак бўлмаган. Менга, фақат менгагина шу бахт насиб этди!”
(Давоми бор)

​
#тавбаи_насуҳ
Муаллиф: Ummu Zaynab Ummu
15-қисм.
—Барибир тезда чора кўриш керак эди-да!
Хоқонга рентген хонасидан бошланиб, жарроҳ ҳузурида тугайдиган йўл-йўриқлар тартиби обдон тушунтирилди. Қўли лўқиллаб тиндирмаётган бўлса-да, тишини-тишига босиб ҳамма текширувдан у биттада ўтиб чиқди.
—Неча кун бўлди?
—Икки кун!
—Бе, эрта келишнинг иложи йўқмиди?
Рентген хулосаси чиққач, ташҳис ҳам баралла айтила қолди:
—Кесмасак бўлмайди!
Хоқон ишонқирамагандек жарроҳга тикилиб қолди. “Ваҳима қилишяпти, болғача билан чақилган битта бармоққа ҳам шунча гапми? Ёшлигимда ннча марта чақиб олганман, гўр бўлмади-ку!”
“Сув ичиб келай” деб, секин ташқарига қараб милдиради. Шу бўйи тўғри уйга!
Йўлда унга алламбало туркана малҳамлар тайёрлашни биладиган Марям кампир йўлиқиб қолди. Ҳоқон унга ҳеч қачон ишонмаган эди, шайтондан бўлдими, айни шу тоб сиёҳ тусига кириб бораётган бармоғини шу кампир ҳам бир нимани тушунса керак деган умидда кўрсатиб кўрди.
—Қўлинг чақилган холос! Докторлар ваҳима қилибди!
Бу гап Хоқоннинг кўнглидаги гапнинг айниси эди. Марям кампирга шу ерда биринчи марта иҳлос қўйди.
—Малҳам бор! Сенга теп-текинга бераман. Кутиб тур!
Кампир шу кириб кетганича хиёл вақт ўтказиб, кейин қорасини кўрсатди:
—Кир совун, керосин, каптар ўти қўшилган “ККК” малҳами! Минг дардга даво! Ҳали раҳмат дейсан, айтганимни қил, олам-жаҳон фойдасини кўрасан!
Хоқон “ККК” малҳамини ўша кечасиёқ охур бошида бармоғига қалин қилиб суртди. Оғриқ деган нарса ўз-ўзидан қаёққа ғойиб бўлди, буниси энди Хоқонга тушунарсиз. Марям кампирнинг зехниятига таҳсин ўқий-ўқий уйқуга кетди.
Эрталаб эса қўлида чидаб бўлмас оғриқни ҳис қилиб уйғонди. Энди бармоқ тўлалигича нафармон тусига кириб бўлганди. Шошиб молхона тарафга ўтди ва кесакига қистириб қўйилган Марям кампирнинг малҳамидан янада қалинроқ қилиб бармоғига суртишга тушди. Қани, кечаги мўъжиза яна юз бера қолса-да!
Оғриқнинг зўридан кўз очиб бўлмаяпти!
Эрининг молхона тарафда вой-войлаётгани уй тўрида хамир муштлаётган Афшарнинг қулоғига чалинди ва у ун юқи қўли билан эрининг тепасига чопганча етиб борди.
—Вой ўлай, қўлингизга нима қилди?
У ёғи патир-путур бўлиб кетди. Афшар тоғорадаги чала муштланган ҳамирини қўшни келинга ташлаб чиқди. Кийимини апил-тапил алмаштириб, эрининг биқинига кирди-ю, уни тўғри марказдаги шифохона томонга судради.
—Сир яширасиз, ҳа доим шунақа қиласиз! Уч кун бўлгунчаям хотинига айтмайдими, одам?
Шифохонада кечаги жарроҳнинг кўзига кўриниш энди Ҳоқон учун уятдан ҳам баттар ҳол эди. Жарроҳ ҳам сиркаси сув кўтарадими, кўтармайдими—фарқлаб ўтирмай айтадиганини айтди, гапирадиганини гапирди.
—Энди учинчи бўғимдан бошлаб кесмасак бўлмайди, ўзингиздан ўпкаланг!
Жойига қилинган оғриқсизлантирувчи укол—Хоқоннинг бармоғини гўё ўликнинг бармоғига айлантириб қўйди. У шу ерда биринчи марта жарроҳларнинг иши қассобларникидан фарқ қилмаслигини тушунди. Энди Хоқон-кўксига боладек йўргаклаб берилган қўли билан уйга қайтар, кафти ҳалиям ғишт парчаси каби беҳис эканидан таажжубга тушарди.
Афсуски, жароҳатга Азроил ҳам келиб кўз тикиб қўйган эканми, битта бармоқ беришлик билан Ҳоқоннинг олди-бердиси тугамади. Уч ой у шифохонага яраси битмаётгани учун қатнаб зерикди.
—Битмайдиям-да!—дейишди унга бу сафар яна ўша шифокорлар. Кейин Ҳоқонга дардини кимдир тўлиқроқ тушунтириб қўйди: томирида қон ўрнида шакар оқаётганмиш...
—Бу шунақа касал! Секин аста майда томирларни, кейин катталарини ишдан чиқаради. Кўзингизга хушёр бўлинг, тағин қон босими ортиб кетмасин! Кўз томирлари жуда нозик-да, ёрилишни бир бошласа, кейин тўхтатиш қийин!
Ҳоқон умрида шакарчойга меҳр қўйган одам эмасди. Аммо қовунни ҳар доим суйиб еган. Узум пишиғида битта нон билан бош-бош узумни бир ўзи паққос тушириб қўя олади. Шу воқеадан кейин у қовунга ҳумор бўлди, токдаги узумга тикилиб интизор бўлди...
Афсуски шу жароҳат билан ажал уни йиқитишга келган экан Ҳоқонни қирқ беш ёшида ортидан эргаштириб кетди.
(Давоми бор)

​
#тавбаи_насуҳ
Муаллиф: Ummu Zaynab Ummu
14-қисм.
Қиз худди унинг фикрини ўқиётгандек табассум қилди, сўнг Иёзнинг бўйнига қўллари билан чирмашганча сув тубида секин аста қандайдир куйга ҳамоҳанг айлана бошлади. Узун сочлар Иёзнинг аввал кўксига, сўнг белига, кейин сонларига ўралди.
“Паривашнинг сочлари мен ўйлаганимдан кўра анча узун экан! Ҳа, жуда-жуда узун... Бунақа сочи узун қиз ёруғ оламда йўқ! Жаннатга борибгина топса бўлади”
Чиндан ҳам сочлар узунлиги борасида Иёз ҳайратда эди. Албатта икки кишини ғумбакка кирган пилла қуртидек батамом бу тарзда ўраб олиш учун жудаям кўп ва узун соч толаси керак бўлар эди. Иёз Паривашнинг ўша тўлқинсимон сочлари энди иккисига ҳам либос вазифасини ўтаётганини англаб, тўлиқиб кетди. Кўкси, бели ва сонларини чирмаб турган сочлар негадир иссиқ ва қизнинг танаси каби ҳароратли эди.
—Иситмаси қирқ бирдан ҳам ошиб кетибди. Шу вақтгача тушириш учун нима қилдингиз ўзи?
Тез ёрдамдан келган докторга Афшар нималар қилганини айтди.
—Ароқ билан тиззасининг орқасига, қўлтиғига компресс қилдим. Қорнини артдим.
—Кийимларини қаранг! Ўзи тугул кийимлари—қўл тегса куйдирадиган бўлиб ётибди. Ечиб ташлаш керак эди. Зудлик билан уйғотиб кўпроқ суюқлик беришингиз шарт эди. Бунақа ўта баланд иситма билан ҳазиллашиб бўлмайди, ахир!
—Уйғонмади, роса уйғотдим.
—Шалварини туширинг, энди иситмасини дори билан туширишга уриниб кўрамиз. Судороги бериб юборса, кейин эплаш қийин!
Афшар ўғлини уколга ҳозирларкан, ҳаммаси Ҳоқон йўқлигида содир бўлаётганидан йиғламсиради.
—Уколнинг нишини ҳам сезмаяпти, кўряпсизми? Ўғлингиз хушида эмас...
Шундан сўнг Иёзнинг юзига доктор шапатилаб уришга тушди. Ҳамшира эса темир қутидан нашатир олиб, тиқинини очишга чоғланди.
—Ҳозир ўзига келтирамиз, Вой чиройли ўғлим-ей...
Иёз бурнига ачқимтир нимадир тутилгач жуда секинлик билан ўзига келди. Кўзларини аста очаркан яна бағри бўшаб қолганини ва Париваш аллақачон кетиб улгурганини тушунди.
🍃
Ота сиймоси.
Одамшунослар инсонларнинг боқибеғам ёки меҳнаткашлигини бир аломатга кўра аниқлаб олишади. Меҳнаткашларнинг ўнақайларида—чап қўл кўрсаткич бармоғида, чапақайларида эса ўнг қўл кўрсаткич бармоғида қанақадир жараҳат изи бўлади. Аёлми ёки эркак фарқи йўқ! Чунки айнан кўрсаткич бармоқ—инсоннинг энг кўп жафо кўрадиган нуқтасидир.
Иёзнинг отаси Ҳоқоннинг ҳам чап қўлининг кўрсатикич бармоғи ўнгига қараганда учлироқ эди, чунки унинг ўзи болаликда пичоқдан фойдаланаётиб кесиб олган. Қирқ уч ёшида эса у айнан шу бармоғини болғада қаттиқроқ чақиб олди. Фалокат оёқ остида деб шуни айтишса керакда!
Ҳоқон минғир-синғирчи одам эмасди. Хотини Афшарга ҳам бу ҳақда ғиринг дегани йўқ. Молхонадаги михда осилиб турган кир этакдан бир парчагина йиртиб олди-ю, чеккасидан қон пиртиллаб чиқиб ётган жафокаш бармоғини ана ўша кир этак парчасида қаттиқ қилиб боғлаб олди.
Газак маҳали эди.
Бармоқ кечга бориб ўзиям худди ўша зормонда болғачага ўхшаб шишиб кетди.
“Лўқ-лўқ”ига-ку мутлақо чидаб бўлмайди. Ҳоқон кечаси билан ёстиқ тишлаб ётди. Тонг ёришмасдан бир қўллаб кийинди-ю, яна остона хатлаб кўчага чиқиб кетди. Пастки маҳаллада бир синиқчи чол яшарди. Ўзи кар-сақов, аммо суякни жойига солаётиб ички ҳиссиётига кўра у ўрнига шиқиллаб тушдими ёки йўқ—бемалол ҳис қила олади. Хатто хотинига ҳам жароҳати ҳақида миқ этмаган Ҳоқон чолнинг олдига бориб ҳам дардини айтиш учун тиш ёриб ўтирмади. Чол бармоқни кўрди-ю, унинг нафармон рангига қараб афсус билан бош чайқади. У қилаётган имо-ишораларнинг агар мағзи чақиладиган бўлса, ноаниқ қанақадир жумла ҳосил бўлади.
Ҳоқон бир чолга, бир ўзининг ранги борган сари тўқлашиб кетаётган бармоғи қаради. Сўнг у хужрадан индамасдан чиқиб кетди. Кейинги манзил марказда жойлашган шифохона эди. Ҳар қалай, у ерда Ҳоқонни тили-забони бор дўхтирлар кутиб олишди.
—Вақтида келишингиз керак эди! Қаранг, қорайиб кетибди-ку!
—Энди қорайди. Боя бунақа эмасди...
(Давоми бор)