Ибн Қоййим дурдоналари
Ибнул Қоййим раҳимаҳуллоҳ деди:
“Аллоҳ субҳанаҳу таоло Пайғамбар алайҳи саломга зиёда илмни сўрашга буюриши илм учун етарли шарафдир”.
«Мифтаҳ дар ас-саада» 18-важҳ.
@ibnulqoyyim
@shayxulislom
#1234_дур
Ибн Қаййим раҳимаҳуллоҳ айтади:
قال ابن القيم رحمه الله:
من آثر الله على غيره، آثره الله على غيره.
طريق الهجرتين، ٢/٦٤٨.
«Ким Аллоҳни бошқалардан энг афзал ўринга қўйса, Аллоҳ ҳам уни бошқалардан энг афзал ўринга қўяди».
«Ториқул ҳижротайн», 2/648.
http://t.me/ibnulqoyyim
#1233_дур
Ибн Қоййим раҳимаҳуллоҳ айтади:
قال الإمام ابن القيم رحمه الله تعالى :
فأمراض القلوب أصعب من أمراض الأبدان، لأن غاية مرض البدن ، أن يفضي بصاحبه إلى الموت ، وأما مرض القلب ؛ فيفضي بصاحبه إلى الشقاء الأبدي ولا شفاء لهذا المرض إلا بالعلم .
مفتاح دار السعادة ، 111/1.
«Қалб касалликлари тана касалликларидан хавфлироқ. Чунки жисм касаллигининг ғояси соҳибини ўлимга элтишдир. Қалб касаллиги эса соҳибини абадий шақоват, бахтсизликка етаклайди. Бу касалликка илмдан бошқа даво йўқ».
«Мифтаҳ дарис саъада», 1/111.
http://t.me/ibnulqoyyim
#1232_дур
Ибн Қаййим раҳимаҳуллоҳ айтади:
لو عطّل المحسن الطاعة لضاقت عليه نفسه، وضاقت عليه الأرض بما رحبت، وأحسّ من نفسه بأنه كالحوت إذا فارق الماء، حتى يُعاودها، فتسكن نفسه، وتقرّ عينه.
ابن القيم | الداء والدواء | ص١٣٩.
«Муҳсин одам тоатдан узилар экан, нафаси қисила бошлайди ва унга ер торайиб қолгандай бўлади. У ўзини худди сувдан ажралиб қолган наҳангдай ҳис эта бошлайди. Қачонки тоатига қайтар экан, қалби тинчланиб, сокин бўлади ва кўзи қувнайди».
«Дард ва даво», 139.
http://t.me/ibnulqoyyim
#1231_дур
Ибн Қоййим раҳимаҳуллоҳ айтди:
قال ابن القيم رحمه الله:
"سلب النعم يعود لأمرين: ترك تقوى الله والإساءة إلى الناس".
احكام اهل الذمة، ١ / ٨٧.
«Икки иш неъматлардан маҳрум бўлишга олиб келади: Аллоҳдан қўрқишни тарк қилиш ва одамларни ҳақорат қилиш, айблаш».
«Аҳками аҳлиз зимма», 1/87.
http://t.me/ibnulqoyyim
#1230_дур
Ибн Қаййим раҳимаҳуллоҳ айтади:
قال ابن القيم رحمه الله:
العبد سائر لا واقف؛ فإما إلى فوق، وإما إلى أسفل، إما إلى أمام، وإما إلى وراء، وليس في الطبيعة ولا في الشريعة وقوف البتة.
مدارج السالكين ١/ ٢٧٨.
«Банда (ўз табиати билан) юрувчи шахс ҳисобланади, бир жойда турувчи эмас. У, ёки юқорига қараб юради, ёки пастга, ёки олдига, ёки орқага қараб юради. Табиатда ҳам шариатда ҳам бир жойда туриб олишлик йўқдир».
«Мадорижус соликийн», 1/278.
http://t.me/ibnulqoyyim
#1229_дур
Ибн Қаййим раҳимаҳуллоҳ айтди:
قال ابن القيم رحمه الله:
فالخبيث يتفجر من قلبه الخبث على لسانه وجوارحه، والطيب يتفجر من قلبه الطيب على لسانه وجوارحه.
زاد المعاد، ١/ ٦٨.
«Ифлос қалб эгасидан ифлосликлар тили ва бутун аъзоларига тўлиб тошиб чиқади.
Покиза қалб эгасидан пок нарсалар тили ва бутун аъзоларига тўлиб тошиб чиқади».
«Зодул маъод», 1/68.
http://t.me/ibnulqoyyim
#1228_дур
Ибн Қаййим раҳимаҳуллоҳ айтади:
قال العلامة ابن القيم رحمه الله:
"من علامات العارف بالله: أنه لا يطالب ولا يخاصم، ولا يعاتب، ولا يرى له على أحد فضلا، ولا يرى له على أحد حقا.
ومن علاماته: أنه لا يأسف على فائت، ولا يفرح لات؛ لأنه ينظر إلى الأشياء بعين الفناء والزوال؛ لأنها في الحقيقة كالظلال والخيال".
مدارج السالكين، ٢٦٦/٤.
«Орифи биллоҳнинг аломатларидан: У талаб қилмайди ва хусуматлашиб, тортишмайди. Ўзида бошқанинг устидан фазл, ортиқлик кўрмайди. Ўзида бошқанинг устида ҳаққи бор деб билмайди.
Яна унинг аломатларидан: Кетган нарсага афсусланмайди, келадиган нарсага хурсанд бўлиб кетмайди. Чунки у нарсаларга фано бўладиган ва завол топадиган нарса сифатида қарайди. Ҳақиқатан ҳам, у нарсалар (дунё матоҳлари) соя ва хаёл каби нарсалардир».
«Мадорижус соликийн», 4/266.
http://t.me/ibnulqoyyim
#1227_дур
Ибн Қаййим раҳимаҳуллоҳ айтади:
قال ابن القيم رحمه الله:
من لم يهذب شيطانه في هذه الدار بذكر الله تعالى وتوحيده واستغفاره وطاعته، عذبه شيطانه في الآخرة بعذاب النار، فلا بد لكل أحد أن يعذب شيطانه أو يعذبه شيطانه.
بدائع الفوائد، ٢/ ٧٩٣.
«Ким шу дунёда Аллоҳ таолони эслаш, У Зотни бир деб билиш, У Зотдан мағфират сўраш ва У Зотга итоат этиш билан шайтонини азобламаса, охиратда шайтони уни дўзах ўти билан азоблайди.
Хуллас, иккисидан бири бўлиши муқаррар. Ё у шайтонини азоблайди, ё шайтони уни азоблайди».
«Бадоиъул фавоид», 2/793.
http://t.me/ibnulqoyyim
#1226_дур
Ибн Қоййим роҳимаҳуллоҳ айтади:
قال ابن القيم رحمه الله:
فلا تدخل الجنة نفس مشركة، وإنما يدخلها أهل التوحيد. فإن التوحيد هو مفتاح بابها، فمن لم يكن معه مفتاح لم يفتح له بابها.
الوابل الصيب، ٤١.
«Жаннатга мушрик бўлган нафс кирмайди, балки тавҳид аҳли киради. Тавҳид – жаннат эшигининг калитидир. Кимнинг калити бўлмаса, у инсонга жаннат эшиги очилмайди».
«Ал-Вабил соййиб», 41.
http://t.me/ibnulqoyyim
#1225_дур
Ибн Қоййим раҳимаҳуллоҳ айтади:
قال ابن القيم رحمه الله:
قراءة آية بتفكر وتفهم خير من قراءة ختمة بغير تدبر وتفهم وأنفع للقلب وادعى إلى حصول الإيمان وذوق حلاوة القرآن.
مفتاح دار السعادة، 1/ 187.
«Бир оятни тафаккур ва тушуниш билан ўқиш, тушунмай, тадаббур қилмаган ҳолда тўлиқ хатм қилишдан кўра қалбга фойдалироқ, иймонни ҳосил қилиш, Қуръон ҳаловатини тотишга муносиброқдир».
«Мифтаҳ дарис саъада», 1/187.
http://t.me/ibnulqoyyim