دنړی جالب معلومات

نوې تازه ترانه
ڪسر
مړمی سینه کې اوس انګار دی نور دې نه یادوم
زړګی مـې ښـه دې په قـرار دې نور دې نه یادوم
اواز د : حافظ شبیر وردگ
شاعـر : حامد بلال

#شیخ
ابو عمار عبدالحق الحنفي حفظه الله
نن د حنفیت د خدمت په لاره کې داسې خدمت وکړو چې د پاکستان او افغانستان د خوارجو تورې څېرې یې روښانه کړې.
چې کله د بل هېواد یو غلام ابنِ غلام ناځوانه پوسټ وکړ، نو دلته د همدې خاورې پټ جاسوسان هم ورسره لاس په لاس شول او د هغه په بدرګه ولاړل.
خو د حق څرک یې ټول نقابونه څیرې کړل او حقیقت یې د ورځې په شان څرګند کړ

#کندهار
ښار
عینومینه کي یو کورته د زنانه شیانو خرڅولو په نامه ښځي ورغلي وي د هغه کور نارینه نه وو کرار ښځو ته نشه ورکړي او د کور قیمتي شیان یي وړي وو ددغسي ښځو سره ډیر احتیاط کوي او خپلو سیمو کي مه پریږدي باید ټوله خبر اوسي

دنړی جالب معلومات
pinned «
السلام علیکم ورحمة الله وبركاته مونږ یو مهم کار پیل کړی دی چې ستاسو مرستې ته اړتیا لري. زمونږ هیله دا ده چې د *۲۰۲۶ کال له پیل* څخه مخکې، ټول مسلمانان یو ځای شي او *(حضرت محمد صلی الله علیه وآله وسلم)* ته د *۵ میلیارده درودونو* تحفه وړاندې کړي. مونږ یې پیل…
»

له نن څخه ۸۴ کاله وړاندې، علي الوادي یوازینی سړی دی، چې د کعبې طواف يې په داسې حال کې کړی و، چې کعبه له اوبو ډکه وه او هغه په لامبو وهلو سره د کعبې طواف وکړ.
دا د ۱۹۴۱ کال خبره ده، چې سېلاب راغلی و او هر څه له اوبو نه ډک شوي و. په دغه کال کې د بحرېن اوسېدونکی علي الوادي د عمرې لپاره تللی و.
خو هغه خپل همت ونه بایله او په همدغه اوبو کې یې په لامبو وهلو سره طواف وکړ او خپله عمره یې ادا کړه.
علي الوادي چې په ۲۰۱۵ کال کې مړ شوی دی، په خپله یوه مرکه کې یې ویلي و، چې هغه مهال یې عمر ۱۲ کاله و او په مکه کې یوه اونۍ پرلپسې باران شوی و، او کله چې دوی کعبې ته ورسېدل، نو هر څه له اوبو ډک و، هغه پرېکړه وکړه، چې خپل طواف به په لامبو وهلو سره بشپړوي.

په جاپان کې هر کال لسګونه زره زاړه انسانان داسې مري چې هېڅوک یې د مرګ پر مهال په څنګ کې نه وي. نه یې څوک دروازه ټکوي، نه یې د حال پوښتنه کوي، او نه یې د ژوند وروستۍ ساه د کوم خپل د حضور په لمس کې وځي. د دوی مړي میاشتو میاشتو همداسې پراته وي، تر هغه چې بوی یې خلک مجبور کړي چې پولیسو ته زنګ ووهي. دې دردناکې او خاموشې غمیزې ته جاپانیان “کودوکوشي” وایي، یعنې په بشپړه تنهایي کې مرګ.
دغه پېښې یوازې د قصو یا فلمونو ټوټې نه دي، بلکې د زرګونو ریښتینو انسانانو ماتې شوې خاطرې دي. په اوساکا کې یو ۹۱ کلن سړی فالج و او د خپل ژوند وروستي کلونه یې د خپلې ښځې په لاس تېرول. ښځه یې له ده مخکې مړه شوه، او بوډا سړی یوازې پاتې شو. نه کوم خپل ورسره و، نه تلیفون، نه پوښتنه، نه د انسانيت کوم څرک. د خوراک څوک نه و، له لوږې مړ شو، او د دواړو مړي د څو اوونیو لپاره په کور کې خوسا شول. خلک یوازې هغه مهال خبر شول چې د مړو ناوړه بوی ګاونډیان وارخطا کړل. دوی یو زوی هم درلود، خو کلونه وړاندې بل ښار ته تللی و او هېڅکله یې د مور او پلار پوښتنه ونه کړه او نه یې د هغوی په وروستیو مراسمو کې ګډون وکړ. د رشتو رشته پرې شوې وه او د مینې هغه تڼۍ چې کورنۍ سره نښلوي، په بشپړه توګه شلېدلې وه.
دا ټولې کیسې موږ ته یو غټ حقیقت را ښکاره کوي: کله چې د کورنۍ اړیکې ماتې شي، ټولنه له دننه نړېږي. د پرمختللي ژوند شور، د کارونو تېزوالی، د ښارونو پراخوالی او د ځان‌غوښتنې کلتور د انسان روح په داسې وچې سیمه بدلوي چې نه په کې د مور دعا وده کوي، نه د پلار دعا سیوری کوي، او نه د خپلوانو د پوښتنې تود احساس پاتې کېږي. پرمختګ، پیسې او ټکنالوژي د زړه هغه خلا نه شي ډکولی چې یوازې مینه، خپلوي او د صله رحمي احساس یې ډکولی شي.
اسلام له دې غمیزې څو پېړۍ وړاندې موږ ته خبرداری ورکړی و. الله تعالی فرمایي: “ایا دا غواړئ چې په ځمکه کې فساد خپور کړئ او د خپلوانو رشتې پرې کړئ؟ همدغه کسان دي چې الله پرې لعنت کړی، د غوږونو اورېدنه یې ترې اخیستل شوې او سترګې یې ړندې شوې دي.” دا آیت موږ ته وایي چې د رشتو پرې کېدل یوازې یو اخلاقي سقوط نه دی، بلکې د ټولنې د روح مړینه ده. کله چې صله رحمي پرې شي، ټولنه د بې حسۍ په تیاره کې ورک شي.
د جاپان د دغو دردناکو پېښو تر شاه اصلي پیغام دا دی چې کورنۍ د انسان د ژوند تر ټولو ستر نعمت دی. مور د دنیا د ټولو ستړیو دوا ده، پلار د ژوند ستن دی، خپلوان د روح تودوالی دی، او د خپلمنځي مینې اړیکه د ټولنې د بقا اصلي ملا ده. که دا تړاو مات شي، انسان یوازې یو جسم پاتې کېږي چې د ژوند په وروستیو شېبو کې یې هم څوک د لاس نیولو څوک نه پیدا کوي.
موږ باید د خپل ټولنې د برکت قدرداني وکړو. زموږ په کلتور، دین او عنعناتو کې د کورنۍ تودوالی، د مور او پلار خدمت، د خپلوانو پوښتنه، د مینې دوامداره څارنه او د صله رحمي ساتل هغه نعمتونه دي چې نړۍ یې نشتون احساسوي. موږ باید دا نعمتونه وساتو، پیاوړي یې کړو او شکر یې وکړو، ځکه چې اسلام موږ ته د انسانیت هغه لاره راښودلې چې زړه پرې سیرېږي او روح پرې ډک کېږي.
راځئ خپل رشتې کلکې کړو، د خپلو زړونو ترمنځ واټنونه لنډ کړو، د مور او پلار، خپلوانو او کوردارو پوښتنه وکړو، او اجازه ورنه کړو چې زموږ په کورونو یا زموږ په وطن کې څوک د تنهایۍ په تیارو کې له ژوند سره مخه ښه کړي.

اې خدایه : نن سهار موږ ټولو ته د ژوند نیکمرغي ، د رزق کثرت ، د زړه سکون ، د روغتیا جامې او د غوره بخښنې زیری راکړه .  آمین
❤
سهار مو پخیر .

#ټلگرام_اپلیکیشن
اوس محال 30 میلیارد ډالر ارزښت لري،
❤️‍🔥
خو جالبه داده چی یوازې د 30 کارکوونکي لرې؛ چی بې‌ دفتره، او یوازې ساده او منظم کار ټیم لری. د ټلیګرام بنسټ‌اېښودونکي،
😯
#پاول_دوروف
، وایی چی ښه چلند، باور او سپک مدیریت څنګه کولای شي یو داسې سیسټم جوړ کړي چې 100 ګونه میلیونه کسان یې کاروي. دا ستر حقیقت دا ثابتوي چې د لویو اغېزو د رامنځته کولو لپاره تل لویو ټیمونو ته ضرورت نه وي؛ بلکې دقیق وخت. سیسټم او روښانه فکر بسنه کوي.
❤️
🫡

د شیخ عبدالحق محدث دهلوی رحمه الله د مطالعې شوق!
شیخ محقق، شیخ عبدالحق محدّث دهلوي رحمه الله خپله د کتاب لوستلو حالت داسې بيانوي:
مطالعه کول زما د ورځې او شپې مشغله وه، له کوچنیوالي مې همدا حال و چې زه نه پوهېدم چې لوبې او کھیل څه وي؟
اکثر داسې شوي چې مطالعه مې کوله او نیمه شپه به شوه، پلار به را ته ویل: «بابا! څه کوې؟» د ده خبره به مې چې واورېدله، ژر به پرېوتلم او ویل به مې: «اوس ویده کېږم!» خو لږ مهال وروسته به بېرته کیناستم او مطالعه به مې پیل کړه.
ځینې وخت داسې هم شوي چې د مطالعې پر مهال مې د سر وېښتان او عمامه(پګړۍ) د څراغ له اور سره لمس شول اوبه سوځېدل، خو د مطالعې په شوق کې به راته هېڅ احساس نه کېده.
(اشعة اللمعات: ۱/۷۲)