feruza.dev

📍
MIT
@feruza_dev

Bu yilga olgan grantim. Narx-navolar oshyabti.
@feruza_dev

Ha aytgancha, agar bu yil umuman hech qaysi o'qishga kirolmagan bo'lsangiz rossiyaga yoki notanish erkakni uyiga ketmang, gap year oling va yana harakat qiling
💪

Oxirgi 2 oyni
Palo Alto, California
da o’tkazdim. Va nihoyat ko’pchilik yashashni orzu qiladiga bay area da ishlashab/yashab ko’rdim.
Havo ajoyib, har kuni bir xil 23-25C atrofida salqin. Stanford Universiteti ham shu yerda joylashgan. Big tech ofislaridan tortib garaj startuplargacha hammasini shu yerda topsa bo’ladi.
Narx navolar juda qimmat va shunga yarasha muqim axolining o’rtacha yoshi 50 ga yaqin, tadbirkorlar va nafaqaga chiqqan yuqori martabali odamlar.
Shahar xafvsiz va juda tinch. Agar shaharga bormoqchi bo’lsangiz, San Francisco gacha poyezdda (caltrain) 40 daqiqa yo’l. Meta, Google Apple, va shunga o’xshash kompniya shtab-kvartiralari ham qo’shni shaharlarda joylashgan va caltrain bilan qisqa vaqt ichida qatnash mumkin.
Taassurotlar ko’p. Kelayotgan kunlarda bo’lishib boraman.
@feruza_dev

🚀
HackUnion Hackathon
🧑‍🎓
For ambitious high school students passionate about startups and software engineering.
🔖
This isn’t a class. It’s not a club. And it’s definitely not a boring lecture. HackUnion is a one-day hackathon where you’ll build real projects, meet like-minded creators, and have fun doing it.
📆
Date: July 31
🐌
Time: 2:00 PM
👥
Team Size: Up to 4 students
📌
Application Deadline: July 30
📍
Location: MFactor, Tashkent
Why You Should Join:
-Official Certificates for all participants
-Alumni Network access to connect with driven peers
-Meet Like-Minded Builders and future cofounders
-Potential Internship Opportunities
-Boost Your Portfolio with a real-world project
🏴‍☠️
Apply now through the link below – spots are limited!
[link]
Dream it. Hack it. Ship it.

Naiveté (Soddalik)
Noan’anaviy ishlar qilish uchun yosh bolalardek sodda bo’lish kerak. Odatda, bolalar qiziqqon va yangiliklarga o’ch bo’ladi. Bir ish qilishdan oldin ko’p o’ylamaydi, natijalarni hissoblamaydi. Aynan shu hususiyat katta bo’lganimiz sari so’nadi va jamiyat/tizim tomonidan yaratilgan qolifga tushish jarayoni boshlanadi. O’qishga kir, diplom ol, ishga kir, bir umr 9 dan 5 gacha ishlab, nafaqaga chiq va hokazo. Oldindan chizib berilmagan yo’ldan yurishga ikkilanamiz, qo’rqamiz, ehtiyot bo’lamiz. Yosh bolalar esa duch kelgan narsani ushlagisi keladi, taqiqlangan eshiklarga va yo’llarga ilhoq bo’ladi. Hayotiy tajribangiz ortgan sari, turli xil odamlar bilan muloqotda bo’lasiz, kimdirlar ishonchingizni poymon qiladi, atrofingizdagilar sizdan kam harakat qila turib sizga berilmagan imkoniyatlarga erishadi, adolatsizliklar bo’ladi. Shularga qaramasdan, hayotda ma’noingizni topish uchun ayni shu bolalarcha qiziquvchanlik va ishonuvchanlikni bir qismini asrashga harakat qilish kerak.
@feruza_dev

Oxirgi haftalar hayotim kutubxona, xonam, zal va oshxonada o’tyabti. Sydneyda o’qish Princeton darajasida qiyin bo’lmasada, bu semester o’qishdan tashqari qiladigan ishlarim ko’p. O’zbekiston unicroni Uzumda machine learning developer bo’lib ishlayabman, Princetonda 3-kurs sifatida ilmiy tadqiqot olib borishingiz kerak (Junior Paper) - bu haqida ko’proq gapirib beraman, va kundalik hayot ishlari. Misol uchun, bu yerda universitet oshxonalari yo’q (dining hall), o’zingiz ovqat qilishingiz kerak.
Bunday hayotni ham o’ziga yarasha gashti bor. Katta shaharda yolg’izsiz, imkoniyatlar ko’p, manzaralar va havo yaxshi. Ko’p vaqtim ish, o’qish, va o’rganish bilan o’tsa ham, orada do’stlar bilan uchrashib turishga ham harakat qilaman. Shunchaki o’zingizga qarashga ham vaqt ketadi, yaxshi ovqat qilish, kiyinish, shaxsiy parvarish va ho kazolar.
Oxirgi 2 oyga qarab bir narsa ancha oydinlashdi: hamma narsa ham siz o’ylaganchalik jiddiy emas. Ayniqsa boshqalar uchun qilayotgan ishlaringiz. Aksariyat narsalar sog’lig’ingizni almashtirishga arzimaydi. Oxirgi paytlarda qiladigan ishlarim ko’p bo’lsada, shaxsan o’zimga va kelajagimga foydali jihatlarga ko’proq e’tibor beryabman; zalga chiqib kelaman, yoki uzoq sayrga chiqaman, har kuni aniq vaqtda uyquga ketaman. Ayniqsa yosh paytingizda - “mana shuni tugatsam keyin dam olaman” kabi fikrlab, shu zaylda ketsangiz o’zingizga qarash uchun umuman vaqt bo’lmaydi, chunki tugatadigan va o’rganadigan narsalarni cheki yo’q.

Confidence
.
Ko’p muvaffaqiyatli insonlarni eshitib, ular haqida o’qib bir narsani guvohi bo’ldim: to be successful, you must have borderline delusional self-belief.
Ya’ni, hayotda yuqori muvaffaqiyatga erishish uchun o’zingizga bo’lgan ishonch va qat’iyat juda yuqori bo’lishi kerak.
Afsuski bu biz uchun juda yomon habar. O’ziga bo’lgan ishonch (confidence) va shu kabi tushunchalar madaniyatimizga yod. Bunday ishonch o’zi qanday oshadi? Shaxsiy fikrimcha, qachonki biror nimani uddasidan chiqsangiz va natijaga erishsangiz. Bunga misollar: matematikada qiyin masala ustida ishlab, ancha vaqt sarflab javob topsangiz; muntazam to’g’ri ovqatlanib, badan tarbiya bilan shug’ullanib, oynaga qaraganda o’zgarishlarni sezsangiz; yillab ilmiy tadqiqot qilib jamiyatni qiynagan muaommoga yechim topsangiz. Kattami yo kichikmi, qilgan jismoniy/aqliy mehnatingiz uchun natijaga erishsangiz. Qancha ko’p natija olsangiz shuncha ko’p qat’iyatingiz oshadi. Chunki bilasizki, oldin bo’lgan holatlarni uddasidan chiqgansiz, va bundan buyog’iga ham natija qila olishingizga ishonchingiz yanada komillashadi.
Bizda esa, bu kabi hususiyatni o’zimizda rivojlantirish uchun na uyda, na maktabda sharoit bor. Maktabda konspekt yozib va matn yodlab, uyda esa uy ishlarini qilib, telivizor ko’rish bilan kunlarimiz o’tadi. Fikrlashga, erkinlikka, va qiziqqonlikka undovchi mashg’ulotlar yo’q. Sport esa umuman yod tushuncha. Xullas, yoshlikdan kattalardan va odamlardan buyruqlar kutib o’samiz va buni hayot qonunidek qabul qilamiz. Bu esa ayniqsa qizlarga qiyin. Tug’ilganidan boshlab, qanday o’tirish, qanday kulishi kerakligidan tortib to turmushga chiqqanidan so’ng, yoshi 30dan oshganda ham biror joyga borish uchun kimlardandir ruhsat olib hayoti o’tadi. Atrofdagilar ishonch bildirishmaydi, va chizib bergan yo'llaridan ketishingizni kutishadi. Inson tabiatiga xos bo’lgan izlanuvchanlik yoshligimizdanoq vujudimizni tark etadi. Bir umr o’ziga bo’lgan ishonch hissini tuymagan ison vaqti kelib g’oya va maqsadlari bo’lgan taqdirda ham ularni amalga oshirishi qiyin bo’ladi.
Bunga birgina yechim esa, harakatni boshlash. Qanday sohada bo’lmang, izlanishni boshlang, odamlar bilan fikr almashing, boshqa davlatga ko’ching, atrofingizdagi bor imkoniyatdan foydalaning. Yangi g’oyalarga ochiq bo’ling, muammolarga yechim qidiring, maqsad qilishni o’rganib, ularni amalga oshirish uchun boringizni bering. Sohangizda yetkchilardan bo’ling. Birinchi natijangizga erishganingizdan so’ng, uyog’i yengillashadi. Qo’lingizdan keladigan ishlar ko’p, faqatgina o’zingizga ishonch bilidirib ishni boshlashingiz kerak xalos.
@feruza_dev