فقه الاسلام 📚

The owner of this channel has been inactive for the last 1 month. If they remain inactive for the next 7 days, they may lose their account and admin rights in this channel. The contents of the channel will remain accessible for all users.

https://t.me/+LqEZPiuLWpYyMTYy

https://t.me/Bioiki0
Ҳазорҳо ҳадисҳои саҳеҳ метавонед дохил шуда бихонед ва амал кунед!

Китобхонаи мо аз назари китобҳои исломи бо забони форси ва араби!
https://t.me/+yELaC4w2lPw5ZjRi

Намозҳои суннат пеш ё баъд аз фарзи намози зуҳр чанд ракаъат ҳастанд?
Ҷавоб:
بسم الله الحمدلله و الصلاة والسلام على رسول الله صلى الله عليه وسلم و على آله و اصحابه اجمعين.
أما بعد:
Бо тибқи суннати Расули Аллоҳ ( صلى الله عليه وسلم ) суннати пеш аз фарзи зуҳр чаҳор ракаъат ва баъди фарзи зуҳр низ чаҳор ракаъат ё ду ракаъат собит шуда аст.
Далелҳо:
Матни ҳадис:
مَن صلَّى قبلَ الظهرِ أربعًا وبعدَها أربعًا حرَّمه اللهُ على النارِ
الراوي : أم حبيبة أم المؤمنين | المحدث : أحمد شاكر | المصدر : تخريج سنن الترمذي | الصفحة أو الرقم : 2/292 | خلاصة حكم المحدث : صحيح | التخريج : أخرجه الترمذي (427) واللفظ له، والنسائي (1817)، وابن ماجه (1160)، وأحمد (26764) باختلاف يسير.

Тарҷума:
Аз умми Ҳабиба модари муъминон ( رضى الله عنها ) ривоят, шуда аст ки Расули Аллоҳ ( صلى الله عليه وسلم ) фармуданд:
Касе пеш аз зуҳр чаҳор ракаъат ва баъди зуҳр чаҳор ракаъат намоз бихонад, Аллоҳ ҳаром мегардонад оташи дузахро барои ӯ.
Саҳеҳ тирмизи рақами ҳадиси ( 427) лафзи ҳадис аз ӯст
Ан-насои рақами ҳадис ( 1817)
Ибни Моҷа рақами ҳадис ( 1160)
Муснади имом Аҳмад рақами ҳадис ( 26764)
Матни ҳадис:
مَن حافَظَ على أربعِ رَكعاتٍ قبلَ الظُّهرِ وأربعٍ بعدَها حُرِّمَ على النَّارِ
الراوي : أم حبيبة أم المؤمنين | المحدث : الألباني | المصدر : صحيح أبي داود
الصفحة أو الرقم: 1269 | خلاصة حكم المحدث : صحيح

Тарҷума:
Аз умми Ҳабиба модари муъминон ( رضى الله عنها ) ривоят, шуда аст ки Расули Аллоҳ ( صلى الله عليه وسلم ) фармуданд:
Касе пеш аз зуҳр чаҳор ракаъат ва баъди зуҳр чаҳор ракаъат намоз-ҳо-ро муҳофизат кунад,  Аллоҳ ҳаром мегардонад оташи дузахро барои
ӯ.
Абӯ Довуд рақами ҳадис ( 1269)
Албатта дуруст фаҳм карда шавад, ки фазилати суннатҳои намози зуҳр бисёр аҷри бузурге доранд.

Аз АбдуЛлаҳ ибни шақиқ ( رحمه الله ) ривоят, шуда аст ки аз Оиша модарамон ( رضى الله عنها ) дар бораи намозҳои суннат дар рӯзона пурсидам ва Оиша модармон ( رضى الله عنها ) баён карданд.
Матни ҳадис:
سَأَلْتُ عَائِشَةَ عن صَلَاةِ رَسولِ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عليه وسلَّمَ؛ عن تَطَوُّعِهِ، فَقالَتْ: كانَ يُصَلِّي في بَيْتي قَبْلَ الظُّهْرِ أَرْبَعًا، ثُمَّ يَخْرُجُ فيُصَلِّي بالنَّاسِ، ثُمَّ يَدْخُلُ فيُصَلِّي رَكْعَتَيْنِ
الراوي : عائشة أم المؤمنين | المحدث : مسلم | المصدر : صحيح مسلم
الصفحة أو الرقم: 730 | خلاصة حكم المحدث : [صحيح]
Тарҷума:
Расули Аллоҳ ( صلى الله عليه وسلم ) дар хонаи ман пеш аз намози фарзи зуҳр чаҳор ракаъат намози нофила мехондан, сипас хориҷ мешуд ва бо мардум намози ( фарзи-ро ) мехондан, сипас дохил мешуд пас ду ракаъат намоз мехондан.
Саҳеҳ Муслим рақами ҳадис ( 730 ).
Албатта дуруст фаҳм карда шавад, ки аз ин ҳадиси саҳеҳ собит шуда аст, ки Расули Аллоҳ ( صلى الله عليه وسلم ) пеш аз намози фарзи зуҳр чаҳор ракаъат бо як салом мехондан, сипас  ба масҷид рафта бо мардум ҷамоъати намози фарзи зуҳр-ро адо мекардаанд, сипас ба хонаи худ омада ду ракаъати дигар намози нофила мехондан.

Асли тавҳид танҳо иқрор кардан бо забон нест, ки банда гӯяд, Аллоҳ Таъоло якаву ягона аст, балки ҳадаф аз тавҳид ин аст, ки ба воситаи он ризоги Аллоҳ Таъоло-ро ҷустуҷӯ кардан аст.
Матни ҳадис:
قالَ رَسولُ اللَّهِ صلَّى اللهُ عليه وسلَّمَ: فإنَّ اللَّهَ قدْ حَرَّمَ علَى النَّارِ مَن قالَ: لا إلَهَ إلَّا اللَّهُ، يَبْتَغِي بذلكَ وجْهَ اللَّهِ
الراوي : عتبان بن مالك | المحدث : البخاري | المصدر : صحيح البخاري
الصفحة أو الرقم: 1186 | خلاصة حكم المحدث : [صحيح]

Тарҷума:
Аз Ъитбон ибни Молики Ансори ( رضى الله عنه ) ривоят, шуда аст ки Расули Аллоҳ ( صلى الله عليه وسلم ) гуфтанд:
Дар ҳақиқат Аллоҳ ҳаром қарор дода аст оташи дӯзах -ро бар касе ки гӯяд:
Нест маъбуди барҳақ ҷуз Аллоҳ, ҷустуҷӯ кунад бо он ризоги Аллоҳ Таъоло-ро.
Саҳеҳ Бухорӣ рақами ҳадис ( 1186)
Матни ҳадис:
قالَ رَسولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عليه وسلَّمَ: فإنَّ اللَّهَ قدْ حَرَّمَ علَى النَّارِ مَن قالَ: لا إلَهَ إلَّا اللَّهُ، يَبْتَغِي بذلكَ وجْهَ اللَّهِ .
الراوي : محمود بن الربيع الأنصاري | المحدث : البخاري | المصدر : صحيح البخاري | الصفحة أو الرقم : 425 | خلاصة حكم المحدث : [صحيح]

Аз Маҳмуд ибни Рабиъи Ансори ( رضى الله عنه ) ривоят, шуда аст ки Расули Аллоҳ ( صلى الله عليه وسلم ) гуфтанд:
Дар ҳақиқат Аллоҳ ҳаром қарор дода аст оташи дӯзах -ро бар касе ки гӯяд:
Нест маъбуди барҳақ ҷуз Аллоҳ, ҷустуҷӯ кунад бо он ризоги Аллоҳ Таъоло-ро.
Саҳеҳ Бухорӣ рақами ҳадис ( 425)
Албатта дуруст фаҳм карда шавад, асли тавҳид дарбар гирандаи муҳаббат ба Аллоҳ Таъоло ва хузуъ барои ӯ доштан ва ин чунин таслими воқеъи дар баробари тоъату ибодати ӯст ва ихлос доштан барои ибодат кардани ӯст ва баландтарин ҳадафи тавҳид ин аст, ирода доштан барои ёфт кардани ризоги Аллоҳ Таъоло аст.
Ҳар як гӯяндаи тавҳид бояд ҳангоми ки бо суханаш иқрори ягонаги Аллоҳ Таъоло-ро мегӯяд, сипас бо қалбаш дасдиқ карда ва бо амали қалби ва ҷавориҳи ба талаботаш ҷавобгӯ бошад.

Ҳар мусалмоне ки хоҳ мард ё зан бошанд, агар пеши фолбине рафтанд ва ба гапи ӯ тасдиқ карданд, чил рӯза намозашон қабул намешавад, яъне аз он намоз ҳеҷ савобе барояшон нест.
Матни ҳадис:
مَن أتَى عَرَّافًا فَسَأَلَهُ عن شيءٍ، لَمْ تُقْبَلْ له صَلاةٌ أرْبَعِينَ لَيْلَةً.
الراوي : بعض أزواج النبي صلى الله عليه وسلم | المحدث : مسلم | المصدر : صحيح مسلم
الصفحة أو الرقم: 2230 | خلاصة حكم المحدث : [صحيح]
Тарҷума:
Расули Аллоҳ ( صلى الله عليه وسلم ) фармуданд:
Ҳар касе пеши фолбин рафт ва ба гапи ӯ тасдиқ кард, чил рӯз намозаш қабул карда намешавад.
Матни ҳадис:
مَن أَتَى عَرَّافًا فسأله عن شيءٍ فصَدَّقَهُ بما قال لم تُقْبَلْ له صلاةٌ أَرْبَعِينَ يومًا
الراوي : بعض أزواج النبي صلى الله عليه وسلم | المحدث : الألباني | المصدر : غاية المرام | الصفحة أو الرقم : 284 | خلاصة حكم المحدث : صحيح
Тарҷума:
Расули Аллоҳ ( صلى الله عليه وسلم ) фармуданд:
Ҳар касе пеши фолбин рафт ва ба гапи ӯ тасдиқ кард, чил рӯз намозаш қабул карда намешавад.
Албатта дуруст фаҳм карда шавад, ки фолбинҳо ду навъ мешаванд.
Арроф ва Коҳин.
Арроф ҳамон фолбине-ро мегӯянд, ки аз замони гузашта сӯҳбат мекунад дар бораи исрор-ҳо.
Коҳин он фолбине-ро мегӯянд ки дар бораи исрорҳои замони меомада сӯҳбат мекунад.
Ҳар мусалмон бояд ба ин ақида бошанд, ки ба ҷуз Аллоҳ Таъоло ҳеҷ махлуқе аз ғайб бо хабар нест.
Ғайб -ро танҳо Аллоҳ Таъоло медонад ва ҳамаи фолбинҳо дурӯғ мегӯянд.