Hikoyalar (G&M)
🇺🇿
O‘zbekiston Respublikasi Konstitutsiyasining 33 yilligi muborak bo'lsin!
Konstitutsiya — bosh qomusimiz bo‘lib, ko‘p yillar davomida mustaqil, erkin, osoyishta va farovon hayotimizning kafolati bo‘lib kelmoqda.
Ushbu kunda Siz va yaqinlaringizga salomatlik, baxt va yurtimiz ravnaqi yo'lidagi ishlaringizda yangi yutuqlar va omad tilab qolamiz!
Bayram muborak, aziz yurtdoshlar!
🎉
——
🇺🇿
С 33-летием Конституции Республики Узбекистан!
Конституция — наш основной закон, который уже на протяжении многих лет служит гарантом нашей независимой, свободной, мирной и благополучной жизни.
В этот день желаем Вам и Вашим близким здоровья, счастья, удачи и новых свершений, направленных на процветание нашей Родины!
С праздником, дорогие соотечественники!
🎉
@profiuniversity
Оз таъма кўп зиён келтиради
Фақир, соддадил бир одамнинг яхши қўчқори бор эди. Қўчқорининг бўйнига арқон боғлаб етаклаб кетаётган эди. Айёр ўғри унинг изига тушди ва арқонни кесиб, қўчқорни олиб кетди. Қуруқ арқонни судраётган одам тўхтаб орқасига қаради, қўчқори йўқ. Қайғуриб «Қўчқорим қаерда?» дея тўрт томонга югура бошлади.
Кечгача югурди, чарчади, қўчқор эса йўқ. Қидираверди. қудуқ бошидаги бир одамнинг: «Эй, воҳ, деб бақириб чақираётганини кўрди. Ёнига яқинлашди.
— Тинчликми дўстим, сенинг ҳам қўчқоринг йўқолдими? Нега бақириб чақиряпсан?
— Бу кимса қўчқор ўғриси эди.
Бошини эгди:
— Сўрама укам. Шунча йилдан буён йиққан юз олтиним бор эди. Уни бир халтачага қўйган эдим. Шу қудуқ тепасига келдим. Эгилиб ичига бир қарай дедим. Олтин халтачам, кўйнимдан сиргалиб қудуққа тушиб кетди арқон бор. Ечиниб, қудуққа тушиб, халтачамни топсанг, сенга олтиннинг бешдан бирини бераман…
Одам: «Юз олтиннинг бешдан бири йигирма олтин бўлади. Йигирма олтинга эса ўнта қўчқор беради. Бир эшик ёпилган бўлса, ўн эшик очилди. Бир қўчқор кетган бўлса, Аллоҳ менга каттакон туя эҳсон қилди» , деб ўйлади. Тезда бир қарорга келди, уст бошини ечди. Арқонни қудуқ ёнига боғлади, қудуққа тушди.
Қудуққа тушар тушмас ўғри унинг кийим бошини йиғиштириб, қочиб қолди.
Бечора одам таъмагирлиги боис ҳам қўчқордан, ҳам кийимларидан айрилди.
Жалолиддин Румийнинг “Маснавий”сидан
NAKLEYKA QISH
#qish
💰
Narxi: 12 000 soʻm
📦
Pochkada: 1 ta
📐
Razmeri:A4
🟢
Material:
📬
Viloyatga BTS pochta orqali
🚕
Shahar ichida yandex taxsi
Manzil: Erkin savdo majmuasi
1 qator 1 do'kon
☎️
+998958496968
+998958496968
Murojat uchun shaxsiyga yozing
❗️
@nodiragapparova
Одил Нўширавон
Айтишларича Сосоний ҳукмдорларидан Одил Нўширавон, ёз кунларининг бирида одамлари билан овга чиқди. У тепа ёнбағирларини кезиб чиқаркан, одамлари тоғ эчкисини овлашди. Ундан кабоб тайёрлаб шоҳга тақдим қилишмоқчи эди. Гўштни шох шаббаларига илдириб, тагига олов ёқдилар. Овни тўхтатиб, овқат тайёрлаш билан машғул бўлишди. Бир маҳал қарашса, туз йўқ. Шу яқин орада бир қишлоқча бор эди. Туз олиб келиш учун бир аскар юборишди. Аскар йўлга чиқар-чиқмас Одил Нўширавон уни чақиртириб олди. Ва унга:
–Тузни пулини бериб ол! – деди. – Акс ҳолда текин олиш одати чиқиб, қишлоқ хароб бўлади.
Атрофидагилар ҳайрон бўлиб:
–Шу озгина нарсадан қандай қилиб зарар келиши мумкин, шоҳим, – дея сўрашди.
–Дунёда зулмнинг тамали увоқча эди. Аммо ҳар бир келган уни катталаштирди. Ва ҳозирги вазиятга келиб қолди. Агар шоҳ халқнинг боғидан бир олма олса, ёнидагилар дарахтнинг илдизи билан қўпориб оладилар. Подшоҳ беш тухум учун зулм этса, аскарлари минг товуқни идиши билан урадилар, – дея чиройли жавоб қайтарди Одил Нўширавон.
Ҳикмат
Кичиклар катталардан кўрганларини қилишга уринадилар; қиладилар ҳам. Ҳатто бундан ҳам ўтказишга ҳаракат қиладилар.
«Гулистон»дан
Кавсар Шодиева таржимаси
Одил Анушервон
Қадимги Эрон шоҳларидан Анушервон ҳар йили наврўз кунида бир зиёфат ташкил қилиб, халқни даъват қиларди. Бир йил наврўз кунида ташкил қилган зиёфатга келганлар орасида турмушдан жуда қийналган камбағал бир киши ҳам бор эди. У ўз-ўзига:
— Шу ердаги идишлардан бирини олиб кетиб сотсам, муҳтожликдан анча қутуламан. Менинг чорасизликдан қилган бу гуноҳимни, шояд кечирар, — деб қимматбаҳо идишлардан бирини кийими орасига ўраб олди.
Анушервон унинг қилиб турган ишини кўриб турган бўлса ҳам, индамади. Зиёфат тамом бўлиб, халқ тарқалишга ҳозирланди. Идиш-товоқларни сақлайдиган хизматчи идишларни санаб, қимматбаҳо бир идишнинг йўқлигини билди. Дарҳол бу ҳақда Анушервонга арз қилиб, ҳаммани текшириб чиқариш кераклигини айтди. Анушервон унга:
— Текшириб ҳеч кимни уялтирма, у идишни муҳтожликдан эзилган бир киши олган бўлади. Унинг олганини кўрган киши ҳам чақимчилик қилмайди, — деди.
Идишни олган киши уни сотиб, турмушига яратди, ўзига янги кийимлар тиктирди. Кейинги йил бўлган зиёфатга ясаниб-тусаниб, янги кийимларни кийиб келди. Зиёфатдан кейин Анушервон уни имлаб ёнига чақирди. Холи ерга олиб бориб:
— Бу янги кийим ўша идиш пулига келган эмасми? — деб кулиб сўради. У киши қизариб:
— Сизнинг соянгизда шу кийимларга эга бўлдим. Муҳтожлик мени шу гуноҳ ишга мажбур қилди, мени кечиринг. Шу қилган айбимдан виждонан азоб тортаман, — деб кечирим сўради. Анушервон унга тасалли бериб:
— Бундан сўнг эгасидан сўрамасдан бировнинг нарсасига қўл тегизмай, эҳтиёжингни менга келиб айт, ёрдам қиламан, — деб инъом-эҳсон қилиб, уни шодлантирди.
Orzu
Bahor. Hamma joy ko‘m-ko‘k, butun olam yashil tusga burkangan. Uchta yigit aylanishga chiqdi va maslahatlashib, to‘g‘ning baland cho‘qqisiga chiqishga kelishishdi. Yo‘l yurdi, yo‘l yurdi, ammo yo‘l uzoq edi. Qushlarning sayrashini eshitishdi, har xil hayvonlarni ko‘rishdi. Oldilaridan katta bir daryo chiqdi.
Uchovlon yana maslahatlashdi:
— Qanday o‘tsak bo‘ladi? Nima qilsak bo‘ladi? — dedi biri.
Birinchi yigit:
— Men daryodan kechib o‘taman, — dedi.
Ikkinchisi:
— Men sal uzoqroq bo‘lsa-da, ko‘rinib turgan ko‘prikdan o‘tib boraman, xavfsizroq, — dedi.
Uchinchi yigit esa:
— Men shu yerda qolaman, daryodan ham o‘tmayman, ko‘prikdan ham, — dedi.
Shu tariqa uchalasi shu yerda ajrashdi.
Birinchi yigit o‘zini daryoga otib, undan o‘tib, tog‘ tepasiga chiqdi.
Ikkinchi yigit esa uzoqroq bo‘lsa-da, ko‘prikdan o‘tib bordi.
Uchinchi yigit esa ortga qaytib ketdi.
Birinchi — tog‘ga chiqqan yigit bizning orzularimiz uchun hech ortga qaytmas, alov bo‘lib yonib turgan yuragimiz.
Ikkinchi yigit esa bizning orzularimizga aqlimiz bilan yetib borishimiz.
Uchinchi yigit esa bizning bolalikda yetisholmay qolgan orzularimizdir.
Mualif: To'lqin Qarshiyev
КЭТРИ́Н ХЭМЛИН — ХАҚИҚИЙ ШИФОКОР ҚИССАСИ
Кэтрин 1924 йили Австралиянинг Сидней шаҳрида туғилди. Тиббиёт факультетини тамомлаб, Краун-Стрит хотин-қизлар госпиталида иш бошлади. У ерда келажакдаги турмуш ўртоғи — гинеколог доктор Редж Хэмлин билан танишди.
Иккиси биргаликда шундай қарорга келишди:
Биз фақат яхши яшаш учун эмас, кимнидир қутқариш учун яшашимиз керак.
1959 йили улар Африкадаги энг қолоқ мамлакатлардан бири - Эфиопияга уч йиллик шартнома билан йўл олишди. Лекин бу уч йил — уларнинг бутун умрига айланди.
Биринчи бемор — бутун тақдирни ўзгартирган лаҳза
Эфиопиядаги биринчи иш куниёқ улар бир аёлни кўришди:
у ёлғиз, хароб кийимда, юзи қайғудан қотган, пешоби тўхтовсиз оқиб турган ҳолда ўтирарди.
У — фистуладан азият чекарди.
Акушерлик фистуласи — бу туғруқ пайтида бола боши туғруқ йўлини бир неча кун босиб туриб қолиши натижасида юзага келадиган оғир жароҳат. Шунда: туғруқ йўли билан сийдик пуфаги ёки туғруқ йўли билан тўғри ичак ўртасида тешик ҳосил бўлади.
Бу жараён оқибатида аёл:сийдик ёки ахлатни ушлаб тура олмай қолади,танадан чиқадиган ҳид туфайли жамиятдан четлатилатиларди,оиласи ташлаб кетарди, бемор йиллаб оғриқ ва изтиробда яшашга мажбур бўларди.
Энг аламлиси — бу жароҳат 100% даволанади, лекин камбағал мамлакатларда ёрдам ололмаган минглаб аёллар шу дард билан қийналарди.
Кэтрин аёлнинг қўлини ушлади. Шунда у ўзининг келажак йўлини англади:
“Мен шу аёллар учун яшайман.”
Шифокор аёл турмуш ўртоғи билан уч йил ичида 300 дан ортиқ операция ўтказишди. Усулларни такомиллаштиришди. Маҳаллий шифокорларни ўқитишди.
Бемор аёллар мамлакатнинг энг узоқ қишлоқларидан келарди:айримлари кунлаб пиёда, айримлари садақа йиғиб, айримлари танасидаги бадбўй ҳид сабаб автобусга чиқишга ҳам уялишарди.
Аммо Хэмлинлар шифохонаси эшигини тақиллатган ҳар бир аёл шуни биларди:
Бу ерда унга инсон сифатида муносабат қилишади.
Бир куни Эфиопияда сиесий воқеа - ҳокимиятни тўнтариш вақтида Кэтрин туғруқ қабул қилаётган эди. Ойна яқинидан ўқлар уча бошлади.
Кэтрин гўё ҳеч нимани сезмаетгандай хотиржам ишини давом эттираверди.
Чунки бир аёлнинг ҳаёти унинг қўлида эди.
Шу лаҳза унинг ҳаетини туб моҳиятини очиб беради:
у шифокор эмас — инсонпарварликнинг тирик тимсоли эди.
Бешта госпиталь ва минглаб соғайган аёллар
1974 йили улар ўз маблағлари ва хайриялар асосида Эфиопиядаги илк фистула госпиталини очишди. Кейин яна:
5 та ҳудудий госпиталь,
акушерлик марказлари,
кесарево учун бепул хизматлар ташкил этилди.
Бу марказлар орқали 60 000 дан ортиқ аёл соғайди. Бу — 60 000 оила, 60 000 қувонч, 60 000 орзу қайта тирилган дегани эди.
1993 йили Кетриннинг турмуш ўртоғи Реж вафот этади. Бу аёл учун энг оғир зарба эди.
У Австралияга қайтиб кетиши мумкин эди. Уни ҳеч ким айбламасди.
Аммо у қолди.
Йиллар ўтди. Сиёсий, иқтисодий қийинчиликлар, мунтазам равишда электр ўчишлари, хавфли вазиятлар — ҳеч нарса уни тўхтатмади.
У ҳатто 90 ёшдан ўтганда ҳам операция қиларди.
Қўли титрарди, аммо руҳи эмас...
Кетрин 2020 йили вафот этди, минглаб инсонлар , шогирдлари уни “Она Кэтрин” деб улуғлаб дафн этишди.
Шифокор аслида қандай бўлиши керак?
Кэтрин Хэмлин ҳаёти бизга бир неча ҳақиқатни ўргатади:
Шифокор беморнинг оғриғини эмас — унинг дардини ҳис қилиши керак.
Шифокорлик — юрак қиладиган иш, қўл фақат уни бажаради.
Ҳақиқий шифокор беморни қабул қилади — ҳатто барча дунё ундан юз оғирганда ҳам.
Шифокорнинг энг катта дориси – қалбидаги меҳру шафқатидир.
Чунки шифокор бўлиш — касб эмас.
Шифокор бўлиш — инсоннинг қалбидаги энг юксак фазилатдир.
Муаззам Иброҳимова
Овга чиққан овлангай
Арслон, бўри ва тулки ўртоқ бўлишди, ов қилиш учун ўрмонга кетишди. Кечгача ҳўкиз, эчки ва бир қуённи овлаган уч ўртоқ уларни судраб ғорга олиб келишди. Дастурхонга ўтирдилар. Арслон бўрига юзланиб:
— Азиз дўстим. Бу ўлжаларни шундай тақсимлаки, қорнимиз тўйсин, деди. Бўри қимтиниб улушларини ажрата бошлади:
— Эй улуғ султоним Шу катта ҳўкиз сизнинг улушингиз. Сиз энг катта ва эпчилсиз… Рухсатингиз билан ёввойи эчки меники бўлсин. Дўстим тулки семиз қуёнларни яхши кўради. Қуён уники…
Арслоннинг бу густоҳликдан жаҳди чиқди:
— Сен бу ерда кимсан ўзи… унутмаки, ўрмонлар қироли ҳузуридасан. Мен борман, менга улуш бўлиб бериш сенинг ишингми? деб зарба берди; нотавон бўри эргачўзилиб қолди.
Сўнгра арслон қўрқувдан дир-дир титраётган тулкига юзланди:
— Нега қараб турибсан!? Ўлжаларни сен тақсимла!
Фалокатни сезиб турган тулки ўрнидан туриб, таъзим қилиб шундай деди:
— Эй улуғ султоним… Улуш тақсимлаш менинг ҳаққим эмас, аммо сиз муносиб кўрганингиз учун гапираман. Бу қуён сизнинг нонуштангиз, эчки тушлигингиз учун нафис яхна бўлади. Ҳўкизни эса кечқурун эйсиз, деди.
Арслон жуда хурсанд бўлди ва тулкидан сўради:
— Бундай окилона тақсимотни қаердан ўргандинг?
Тулки бўйнини эгиб, жонсиз ётган бўрига қараб қўйди ва:
— Мана бу ҳадсини билмаган бўрининг ҳолидан…, деб жавоб берди.
Жалолиддин Румийнинг “Маснавий”сидан