Aziz Rahimov

Farzandlarim bog‘chamizga borayotganiga to‘rt oy bo‘ldi. Ba‘zi o‘zgarishlarni bo‘lishaman:
O‘zbek tillari ravonlashdi. Menga shu muhim. Ingliz va rus tilini o‘rgatish bo‘yicha boshqa
rejam
bor.
Foydali odatlari ko‘paydi. Qo‘lini yuvib ovqatlanyapti. Kiyimlarini taxlab qo‘yyapti. Hammaga salom beryapti.
Kitob o‘qishga yaqinlashyapmiz shekilli. Raqamlarni to‘liq taniyapti.
Qurishga, yasashga, o‘yinchoqlarni tuzatishga, robotlarga qiziqa boshladi. 3D printer olib bermoqchiman.
Eng qizig‘i, do‘stlarining otasi, mening ham do‘stlarim)
Bog’chamizda hali ham joylarimiz bor. ->
RahimovKids

Filippinliklar bilan gaplashsam, o'zimni dev his qilaman. (O’rtacha bo’ylari ~160) Skandinaviyaliklar bilan ko’rishganimda esa, pakana his qilaman. (O’rtacha bo’y ~180+) Bo’ylardagi farqning sababi haqida o’qib qoldim. Filippinlarga kuniga 180 g sut ichish…

Filippinliklar bilan gaplashsam, o'zimni dev his qilaman. (O’rtacha bo’ylari ~160)
Skandinaviyaliklar bilan ko’rishganimda esa, pakana his qilaman. (O’rtacha bo’y ~180+)
Bo’ylardagi farqning sababi haqida o’qib qoldim.
Filippinlarga kuniga 180 g sut ichish tavsiya
qilingan
ekan.
80% bolalar umuman amal qilmas, yoki yetarlicha ichmas
ekan
.
Gollandlar aholisiga kuniga 400 ml sut ichishni tavsiya
qilarkan
.
Bolalarning hammasi aslida tavsiya qilinganidan ko’proq sut ichar
ekan
.
Boshqa bo’yi baland xalqlarda ham
shunday
.
Demak,
Farzandimizning bo'yini baland bo'lishini istayapmizmi?
Shuning ehtimolligini (genetik limitdan chiqmasdan) oson oshirmoqchimizmi?
Ularga ko’proq sut ichiraylik.

O’qish tezligi
Ko’pchilik matnni labini qimirlatib o’qiydi. Qimirlatmasa ham, ichida so’zlarni gapirib o’qiydi.
Ya’ni, ko’z bilan emas, (ichki) quloq bilan tushunishga harakat qilishadi. Sababi tushunarli. Eshitishni o’qishdan ancha oldin o’rganganmiz. Bizga shunisi qulayroq.
Jarayon subvokalizatsiya deyiladi. Zarari yo’q. Qaytangi tushunishimizga yordam beradi. Bir vaqtning o’zida, o’qish tezligimizni ham tushiradi.
Chunki gapirish tezligi ~150 ta so’z/d. Ko’z bilan o’qish tezligi ~240 ta so’z/d.
Demak, gapirish tezligimizni oshira olsak, o’qish tezligimizni ham oshira olamiz.
P.S.
Tez gapirish bilan, shoshib gapirishning farqi bor.

Internetda hamma narsa bor. Google so‘raganimizga qarab ma‘lumot topib beradi.
Mening Youtube lentam va sizniki farq qiladi. Eski ko‘rgan videomizga qarab, yangisini tavsiya qiladi.
Shuning uchun ham, kimdir internetni “rasvo joy” deydi. Kimdir foydali deydi. Kimdir Youtubeda narsa o‘rganadi. Kimdir umrini isrof qiladi.
Hayotdagi voqealarni ham shunga o‘xshatdim.
Atrofimizda bo‘layotganlarning hammasiga ham diqqatimiz yetmaydi.
Faqat
tanlaganimiz
va qidirganimizni
ko‘ramiz.
Kimdir urush paytida ham xursand bo‘lish uchun sabab
topadi
.
Kimdir esa yomon yangiliklarni ko‘raverib, yaxshi joyda ham, xo‘mrayib yuradi.
"O‘zingni baxtsiz deb o‘ylasang, aslida qanday ekanligini nima farqi bor" degandi Seneka.
"Baxtli bo‘lish uchun tom, non, sog‘liq kifoya" - degandi ajdodlarimiz.
Eh, shuncha narsa yozibman. Hammasini bitta mem bilan tushuntirib qo‘ysa bo‘lar edi:

Yomon er bo‘lib, yaxshi ota bo‘lishning iloji yo‘q.
Yomon xodim bo‘lib, yaxshi rahbar bo‘lishning iloji yo‘q.
Yomon shogird bo‘lib, yaxshi ustoz bo‘lishning iloji yo‘q.

Bir kilogram koʻmirning quvvati bilan, bir oy bitta chiroqni yoqib turish mumkin.
Yogʻning quvvati bilan bir yarimta. Benzin quvvati bilan ikkita.
Oʻshancha uran bilan esa uch millionta(!) chiroqni yoqib turish mumkin!
Moddalarning quvvat zichligi har xil.
Odamlarda ham shunday.
Odamlar bor, umri davomida bitta odamni (oʻzini) ham oʻzgartira olmaydi.
Odamlar bor, minglab odamlarni
oʻzgartiradi
. Minglab chiroqlarni yoqishadi. Biz ularni
haqiqiy ustozlar
deb nomlaymiz.
Chiroqlar kerak, chiroq yoquvchilar esa yanada koʻproq kerak.
Bayramingiz muborak, aziz Ustozlar.

Nikohdan oldin gaplashib yurish kerak-mi?
Biz tengilar uylanganiga ancha bo’ldi. Birinchi mevalarni ko’rish mumkin deb o’ylayman.
Taniganlarim orasida uzoq gaplashib, sevishib, uylanganlar bor.
Dunyoqarashi, oilasini mosligini bilguncha (odatda bir necha daqiqa) gaplashib, sovchi bilan uylanganlar bor.
Ko’p xollarda ikkinchi toifa baxtliroq.
Tajribamga ishonmaganlar uchun, Robert Epshteynning 13 betlik tadqiqotini ham ko’rib chiqdim.
Sevgi ko’p hollarda mustahkam oilaga olib bormas ekan.
Mustahkam oila esa sevgiga bemalol olib borar
ekan
.
Demak, “Qirmizi olma” qo’shig’i haq bo'lib chiqdi:
Haqiqiy sevgi to’ydan keyin bo’larkan.

Bu yil talaba bo’lgan do’stim! Sizga ba’zi ogohlantirishlarim bor.
Universitetga kirish qancha oson bo’lsa, o’qimaydiganlar foizi shuncha ko’p bo’ladi. Odatda, talabalarning ~80-90% qismi o’qimaydi. Eng zo’r joylarda ham shu
ahvol
. 90% ichida o’zini o’qiyotgandek ko’rsatayotganlar bor, ular ham, imtihondan keyin borini esidan chiqarib yuboradi.
Domlalarning katta qismi fanini sevmaydi. Buni ajratib olish qiyin emas. Sevganlar darsini o’tkazib yuborgingiz kelmaydi. Sevmaganlar darsiga esa, o’zingizni majburlab kirasiz.
“Shuncha umrim bekor o’tarmikan?” deb siqilmang.
Ishini sevgan domlalarni toping va ularning eng yaxshi talabasi
bo’ling
.
Kuchli talabalarning yonida yuring, do’st bo’ling.
Katta ehtimol, shu tanishlar butun umr saqlanib qoladi. Yana, ish topishingizda/boshlashingizda diplomingizdan ko’proq yordam
beradi
.

Ha, qaniydi bilganimiz bilan amal qilishimiz orasi qisqa bo’lsa.
Bilishning o’zi, amal qilishga aylanib ketsa. Unday emas-da!
Al Pachino mashhur monologida aytgan
edi
:
Hayotimda chorrahalarga ko’p duch keldim. To’g’ri yo’l qaysi ekanligini doimo bilar edim. Istisnolarsiz bilar edim. Lekin hech qachon to’g’ri yo’llarni tanlamadim. Bilasizmi nimaga? U juda qiyin edi.
Yoki Morfeusning Neoga aytgan
so’zlarini
olaylik:
Neo, ertami kechmi,
xuddi menga o’xshab
,
tushunib yetasan: Yo’lni bilish bilan, yo’lni yurishning farqi bor.
Bilish bilan amal qilishning o’rtasida nima yotadi? Parallel muhitdagi
inshoda
gaplashgan edik – majburiyat.
Buyog’iga, o’zini majburlay olish – eng qimmat ko’nikma bo’lib qolsa kerak.
Bizni majburlay oladiganlar esa, eng aziz insonlar bo’lib qolsa kerak.