پښتو بیتونه
ښکلي مخ ته خامخا سترګي ور اوړي
بوراګان خو د ګلونو پـــــۀ مذهب دي..!
اغا صیب
مړه شې څه د بنې زوی دې نه یم زنده ګۍ
سخت د روغې ورځې په ارمان دې کینولی یم
شهاب
انډیواله! ژوند د غټو مسخره ده
بویه تهٔ لهٔ مجبوریته ورته خاندې
نصیر
زمـا بـخـت ګـوره چي څه بلا وهلی!
داشنا دراتګ وخت وي اوباران سي
#تحسین
ربه یو یار مې غوښتۀ باید چې راکړی دې وای
دومره بې نیازه شولې تۀوا چې خدایي مې غوښته
شهاب
ګټه هسې خیال وۀ تاوان هر سړي کاوۀ
ښارکې چې د ژوند به دوکان هرسړي کاوۀ
مونږه درپسې کړلې سینې بنګړي، بنګړي
ستا د مړوندونو ارمان هر سړي کاوۀ
ماله به نو څوک پاتې و ستا د تلو نه پس؟
تاله خو به جار او قربان هرسړي کاوۀ
شهاب
لا خو بهلول په خاورو پاس دی چې نازونه دي وړي
که په بهلول خاوري امبار شي، ګلې بیا به څه کړې؟
بهلول
په انتظار چې ارزي هغه وایه
کړې خؤ تا وعدې بیخي ډېرې دي
درمل
زه لکه گناه په پټه غوښتی هر سړي يمه
بېرته په شريک محفل کې ټولو بد پر ما ويل
باچا
د ژوند بلا ته مخامخ یم یاره
خو هیڅ احساس د خطر نکومه
؟